Non todos os ruídos son iguais

Robert Altman foi un director de cine que puxo en boga un estilo propio: historias cruzadas cun nexo común. Se un discípulo deste director chegase a Pontedeume seguro que acopiaría material para unha nova película.

Acto I

Hai escasos días un rapaz eumés sorprendeuse coa actitude dun novo policía local que lle recriminou os berros que estaba a proferir nunha rúa de Pontedeume. O resultado desta grave infracción contra o ordenamento municipal que regula os ruídos en lugares públicos foi unha sanción de 300 euros (descoñecemos se foi retirada posteriormente).

Relatada así a historia parece lóxica e axustada a dereito a actuación deste axente da autoridade. Pero xurden moitas preguntas sen resposta. Máis ruído e máis molestias causan os bares da localidade durante as fins de semana sen que, a pesar das continuas denuncias veciñais, as autoridades locais sancionen aos donos dos locais (*). Como tampouco son sancionados os energúmenos condutores de motos sen silencioso, os donos dos cans que non recollen as cagadas dos chuchos, nin os promotores urbanísticos que se forran coas ilegalidades, nin os condutores de vehículos mal aparcados en zonas peonís ou parques públicos (exemplo: Alameda).

Acto II

En Sada expediéntase a varios policías locais que piden sancións contra outros compañeiros. Nas dependencias da Unidade de Seguridade Cidadá atopáronse ficheiros con datos persoais de cidadáns e fotografías de veciños e visitantes de Sada (La Opinión)

Acto III

Despois dos numerosos incidentes en Pontedeume dos que destacan os roubos en bares e vivendas, o Concello decide ampliar a plantilla da policía municipal durante os meses de verán. Isto permitirá que por primeira vez en moitos anos haxa patrullas nocturnas na vila dos Andrade. «Ata o momento non había efectivos para que tamén vixiasen durante a noite», sinala o seu alcalde, Gabriel Torrente. Dous novos policías en comisión de servizo, procedentes de Lalín e de Sada, posibilitan que desde a madrugada do venres ao sábado os veciños conten cunha maior protección. (La Voz de Galicia)

(*)A contaminación acústica producida pola actividade humana aumentou de forma espectacular nos últimos anos. Segundo a O.C.D.E., 130.000.000 de habitantes dos seus países membros soportan un nivel sonoro superior a 65 dB, límite aceptado pola O.M.S. En bares de Pontedeume, en horario normal, hai 90 dB. o mesmo que a bucina dun automóbil nun atasco. O ruído altera a concentración, a produtividade laboral e intelectual, aumenta a frecuencia de accidentes de traballo, a irritabilidade e os estados histéricos e neuróticos.

Vergoñoso, repugnante, intolerábel e inxusto

Algas en Ber

Os veciños de Boebre piden ao Concello que retire as algas da praia de Ber. Petición razoábel se temos en conta que noutras praias faise outro tanto. Pero o Concello de Pontedeume, distinguido sempre pola defensa do medio ambiente, contrataca con carteis nos que informa das vantaxes de ter algas na zona de baño. A súa retirada “mecánica ou manual, frecuente, sistemática e indiscriminada pode provocar danos tanto na vexetación, nas aves ou nos crustáceos que as utilizan como alimento como para a fertilidade da zona intermareal”.
Pontedeume enarbora a bandeira a favor dos ecosistemas mariños. A partir de agora as algas non poderán ser usadas como ingrediente gastronómico. Nin como biocombustibeis. Segundo o concelleiro de medio ambiente eumés -próximo doutor honoris causa pola universidade de Santiago- a utilización das algas entraña un dano ecolóxico que debe ser evitado.
Este edil debería aclararnos se aos excrementos -materia orgánica- débeselles dar o mesmo trato de favor que ás algas pois pode ser que os restos fecais que pululan pola praia de Ber completen o ciclo biolóxico necesario para fertilizar os fondos mariños e conseguir maiores cultivos de algas.
Hai que desbotar pois erróneas teorías segundo as cales a desintegración das algas produce a liberación de toxinas que, nalgúns casos, orixinan efectos agudos e crónicos nos humanos, animais e vexetais. Compre pois non prestar atención á proliferación de algas nin á descomposición destas sobre as impolutas areas da preciada praia de Ber. O concelleiro de medio ambiente vela pola hixiene e seguridade dos nosos hábitats.

Xa era hora que a cultura se instalase no noso concello.

A visita do Papa

Todo un éxito. Foi tal a afluencia de fieis que desbordou a ceremonia da comunión. A policia antidisturbios axudou a repartir hostias. Benedicto XVI xa é coñecido como o Papahostias.

Un día de vacacións en Pontedeume

Os meus amigos Ana e Carlos decidiron vir a pasar uns días a Pontedeume. Algo que fan case todos os anos en periodo estival. O tempo non acompaña pero tampouco é fundamental para eles. Tamén como case todos os anos decidiron -por falta de alternativas-alugar un pequeno cuarto nunha modesta pensión da vila. Gustarialles aloxarse nunha casa rural pero a única do concello estaba ocupada. O malo das pensións é que cando espertas e ansías almorzar tes que buscar unha cafetaría que che sirva un bo café e unha torta de Pontedeume. Nin o un nin o outro foilles doado conseguir. Unhas carencias que se repetiron ao longo do día cando buscaron un restaurante que lles servise cociña típica da comarca. Ou cando, xa á noite, quixeron “tapear” unhas racións de empanada e polbo.

A gastronomía non foi a única lección non aprendida desta viaxe. Un paseo polo casco urbano estivo a piques de custarlle un esguince a Carlos, torpe rapaz urbanita que non sabe sortear os accidentes xeográficos propios do rústica e medieval praza do Conde eumesa. O que si non evitou na súa caída foi darse de bruces cos excrementos dun can cuxo dono dérase á fuga pouco antes.

Ana, estudante de Belas Artes en Pontevedra, quixo coñecer a obra dun artista local de nome Abelardo Miguel. Pensaba, inxenuamente, que nalgún lugar do concello atoparía unha exposición permanente da súa obra pero o único que acertou a achar foi unhas copias mal impresas expostas nun bar da rúa real propiedade duns parentes do pintor que se negan a deixar no olvido a súa creación.

Carlos, que prepara oposicións para o corpo de profesores de educación física, decidíu correr uhna ducia de quilómetros pola estrada de Centroña, un lugar que sempre lles pareceu paradisíaco. Posiblemente será esta a última vez que o intente só risco de non presentarse nunca máis ás oposicións. As causas: un automóbil circulando a velocidade esaxerada e a falta de beirarrúas.

Cando se despediron invitáronme a ir o ano próximo a visitar unha pequena vila  asturiana, mariñeira e hospitalaria.

Plantas contra o tráfico

Pontedeume, por dereito propio, é recoñecida como vila por excelencia. As súas virtudes traspasan fronteiras e as autoridades públicas non deixan de tratala con exceso de mimo. Pontedeume lévase sempre o mellor como corresponde aun sitio sen igual. Un eslogan dos anos 70 xa pregoaba que Pontedeume é moito.

E cando hai que investigar, o pensamento dos técnicos focalízase na vila medieval dos Andrade na que queren deixar a súa pegada. Porque Pontedeume merece o mellor. Un exemplo témolo no meritorio estudo realizado por técnicos do ministerio de Fomento que buscaban como axilizar o tráfico rodado nas incontabeis rotondas, símbolos de modernidade onde os haxa. Despois de moitas elucubracións, chegaron á conclusión de que as plantas son a solución aos cargantes atascos á entrada da urbe medieval.

Un determinado tipo de plantas e a orde no que estas están colocadas nunha rotonda son factores que contribúen a regular a velocidade do tráfico. Esta conclusión dedúcese dun informe realizado polos técnicos de Estradas do Estado e que agora se trata de demostrar coa plantación de matas de medio porte e arbustos dun metro de altura na glorieta situada á entrada da vila de Pontedeume.(sic)

Merecidos salarios os dos técnicos de Fomento que fomentan a investigación con solucións económicas e ecolóxicas.

Outro 8 de marzo

E mil máis que se necesitarían para conseguir un recoñecemento social e laboral da muller. A sociedade tende a considerar á muller con menores capacidades que os homes se ben é certo que vai deixando que certos postos sexan ocupados polas féminas. Pero esta concesión faise con limitacións flagrantes. Por exemplo, os partidos políticos rara vez reservan as cabezas de lista para as mulleres. En Pontedeume nunca se deu ese caso e nas próximas eleccións municipais seguiremos escollendo como alcalde a un home ou outro home. No laboral a cousa non vai mellor. As estatísticas din que os salarios das mulleres están un 17% máis baixos que os dos homes que ocupan o mesmo posto.

No que si se aprecia certa equiparación cos homes é na estupidez masculina. Algunhas mulleres -non todas, afortunadamente- xa conseguiron amosarse iguais que os seus conxéneres masculinos. Beben ata o delírium trémens, conducen a 150 polas autoestradas e son soeces como o macho patán  e pendencieiro.

Mulleres, recheos e candidatos

Aproxímanse as eleccións municipais e as candidaturas dos partidos están elaboradas. A lei obriga a manter nelas unha paridade grazas á cal aparece un número significativo de mulleres candidatas a concelleiras mais non a alcaldesas. E non aspiran a seren alcaldesas porque ningunha figura no primeiro posto das listas. 

Pode ser unha casualidade, pode ser que ningunha das aspirantes aceptase ir de cabeza de lista, pode ser que sorteasen os postos da lista, pode ser que estea asumido polos partidos que os representantes lexítimos en Pontedeume teñan que ser machos. Sexa cal sexa  a verdadeira razón, que os partidos non nos van desvelar, o certo é que a imaxe que se proxecta é a dun sexismo trasnoitado que moitas crimos xa desterrado. Estase a utilizar a figura da muller como un vulgar recheo e o peor é que esas mesmas mulleres aceptan con indiferencia o maltrato social ao que as condenan os seus compañeiros de partido.

Pero non nos alarmemos por isto nimiedade. Pode que só sexa unha manifestación machista dos grupos políticos alienados da sociedade que din representar. Probas abondan neste sentido. Os políticos minten, corrómpense, insultan e teñen ansia de poder. Tamén nisto diferéncianse da maioría de mulleres.

PP contra o partido xudicial en Pontedeume

Unha vella reclamación de Pontedeume é a recuperación do partido xudicial na vila. No ano 2006 dabamos conta nesta páxina da solicitude do alcalde de Betanzos para dotar a ese concello dun cuarto xulgado. O aumento de causas xudiciais levaron ao xulgado de instrución de Betanzos a unha situación de colapso. Hai que suliñar que moitas destas causas teñen a súa orixe no noso concello de Pontedeume, en particular polas infraccións urbanísticas dos últimos anos.

Só este feito sería abondo para reclamar de novo a recuperación como partido xudicial para Pontedeume. Se contribuimos ás causas penais, por que non ter unha compensación xudicial?

Pero se antes Betanzos era un firme opoñente ás ansias eumesas de  conseguir o xulgado de instrución,hoxe aparece un novo inimigo disposto a impedir que Pontedeume disfrute dun privilexio  do pasado: o Partido Popular.

Os populares ferroláns acaban de deixar clara a súa postura. Ante a próxima reforma da planta xudicial, Rei Varela (presidente do PP local) criticou a posible recuperación do partido xudicial de Pontedeume. Na súa opinión, «amputaría» parte do territorio natural do ferrolán e afectaría de xeito destacado aos seus intereses.

Se ante Betanzos Belarmino Freire (alcalde entón de Pontedeume) non quixo ofrecer batalla polo partido xudicial, tampouco o fará Gabriel Torrente ante os seus correlixionarios de Ferrol. Cuestión de intereses…partidistas.

Hostalocracia

Se algo caracteriza a Pontedeume é a dictadura da hostalería sobre o resto dos cidadáns. Todo canto sirva aos intereses dos bares e pequenos comercios é dogma de fe para o alcalde e goberno local. Se queren un aparcadoiro, aí teñen o campo de deportes do instituto; se queren feira medieval, o concello non repara en gastos para complacelos; se queren ter abertos os locais ata as tantas da madrugada, que se fastidien os veciños porque os beneficios das tascas (non se lles pode chamar doutra forma) priman sobre o descanso daqueles; se queren organizar concertos ao lire libre en plena rúa Real  non é cuestión de pedirlles que acaten as mínimas normas de civismo e respecto  polos demais. Unha completa hostalocracia.

E ante a dictadura un grupo de veciños, cansos de ter que pasar as noites en vela, deciden denunciar ao Concello ante o Valedor do Pobo. Craso erro. Descoñecen estas víctimas dos decibelios que os consistorios teñen plena desfachatez para burlar as notificacións da inxenua oficina do Valedor. Esta inútil institución só serve para vender fraudulentamente un concepto vago como a defensa do cidadán ante os poderes fácticos da administración.